Een nieuw dak

Na lange tijd weer nieuws omtrent het reilen en zeilen in Gambia. In oktober en november was ik weer in Gambia. Er zijn nare dingen gebeurd, en dat heeft me enorm aan het twijfelen gebracht of ik door moest gaan met mijn projecten daar. Maar we gaan gewoon door…..De hulp aan heel veel mensen mag niet ten koste gaan van de narigheid die me overkomen is. Wel heb ik besloten mijn samenwerking met Samba te beëindigen.

En gelukkig merk je toch dat je heel veel hulp krijgt zodat alles gewoon door kan gaan.

In 2020 kon ik door alle corona maatregelen niet naar Gambia, dus nu weer alle scholen bezocht waar sponsorkinderen op zitten. Een tweetal kinderen heb ik niet meer kunnen achterhalen. Kinderen worden daar heel gemakkelijk bij familie of kennissen ondergebracht, en ook telefoonnummers worden soms als schoenen gewisseld. Dus heel jammer dat er een paar kinderen van de radar verdwenen zijn. Met de andere kinderen gaat het gelukkig allemaal goed. De meeste kinderen weer lekker kunnen verwennen met “nieuwe” kleding.

Ook mijn inmiddels “grote” gehandicapte vriend Assan weer opgezocht. Het gaat goed met hem. Hij is nog steeds de, ondanks zijn handicap, vrolijke Assan. Hij heeft het prima naar zijn zin op de daycare. Hij vindt het heerlijk om te tekenen, en hij hij kan heel goed zingen. Dat lukt hem veel beter dan praten.

Mijn grootste project was mijn ziekenhuis bij Jahaddy in Tanji. Het plafond was opgegeten door de termieten en het dak had enorme schade opgelopen door de tornado afgelopen juli. Dankzij mijn sponsors kon alles weer gerepareerd worden. Er is een nieuw dak opgegaan, met een betere kwaliteit golfplaten. Deze platen zien er zo netjes uit dat ik besloten heb er geen nieuw plafond in te leggen. Kan het ook niet opgegeten worden…..Ik heb aan Banka, een hele fijne aannemer gehad, die zijn afspraken goed na kwam, en keurig werk geleverd heeft voor een redelijke prijs. Er was nog wat geld over zodat alles weer fris in de verf gezet kon worden. Ook de batterij van de solar moest vernieuwd worden, Daarna nog naar de markt in Serrakunda geweest om muskietennetten te kopen. Het ziet er allemaal weer spic en span uit. Jahaddy kan weer even vooruit. Fijn om te weten dat Jahaddy nu op legale manier door mag gaan met haar werkzaamheden, omdat de kliniek gelegaliseerd is.

Verder moesten er heel veel dozen met spullen weggebracht worden. Het blijft schrijnend hoe weinig materialen er zijn in de ziekenhuizen. Niet alleen wat betreft de moeder en kindzorg maar op alle fronten. Dus wat ik allemaal weggebracht heb was weer meer dan welkom.Natuurlijk is Jahaddy weer van alles voorzien. Er zijn ook veel spullen naar het grote ziekenhuis van Bwiam gebracht. Fijn dat het allemaal weer een goede bestemming gekregen heeft. van Ook veel gezinnen blij gemaakt met kleding. En natuurlijk waar het nodig was voor even een aantal gezinnen van een zak rijst voorzien. Ook dit jaar zijn er maar bitter weinig toeristen in Gambia, waardoor er in veel gezinnen bittere armoede geleden wordt. Voorheen kon er soms nog wel eens wat groenten door de rijst, nu wordt er vaak alleen maar rijst gegeten, soms met een saus van boombladeren. Ik heb het zelf ook mogen proeven, en ja een saus van boombladeren was te doen…smaakte een beetje naar boerenkool……

Mijn hulp was gevraagd voor het kleine dorpsziekenhuis in Mangoulin, een klein plaatsje midden in de Casamance in Zuid Senegal. Dus de auto volgeladen met dozen en richting Zuid Senegal. Een rit van 3 uur met de auto en nog 1 ½ uur achter op de motor. Ik dacht dat ik al veel gezien had, maar ik blijf me verbazen. Een ziekenhuis zonder stroom, patiënten moeten in de avond en nacht met een zaklamp behandeld worden. Voor dit ziekenhuis een kleine solar gekocht zodat er in ieder geval wat licht is. Ook de dozen met medische goederen waren heel erg welkom. Ik heb daar een paar dagen doorgebracht. De omgeving is daar schitterend, de mensen gastvrij. Alleen jammer dat communiceren lastig was omdat daar alleen het lokale dialect en een beetje Frans gesproken wordt. Maar wat een ervaring weer….Ik ben een gezegend mens dat ik dit allemaal mag zien, en hier voor de meest schrijnende gevallen een helpende hand mag bieden.

Ik mag dit doen, dankzij de hulp van vele sponsors, die er net als ik in geloven dat kleinschalige hulp werkt. Zelf naar mijn gezinnen, zelf naar de scholen, zelf naar de ziekenhuizen. De lijntjes kort houden.

Jahaddy en haar kliniek, wat is er veel voor haar verbeterd. Keven met zijn shop, hem geholpen, nu geeft hij aan…Maja ik heb je hulp niet meer nodig. Ik kan nu gaan sparen voor een stukje grond zodat ik daar ooit mijn huis op kan bouwen. Assan die ooit op de veranda lag, en nu een vrolijke knul is, die plezier heeft. Zo zijn er tientallen verhalen van mensen waarvan hun leven daadwerkelijk veranderd is. Kinderen die nu naar school kunnen…En dat allemaal dankzij de hulp van vele lieve vrienden, familie en sponsors.

Blijven jullie helpen ???